Zürih'in canlı kalbinde saklı olan bu dar sokak, şehrin zengin tarihi dokusunun bir hikayesini anlatır. Bu fotoğrafı, renklerin ve mimarinin büyüleyici etkileşiminden büyülenirken çektim. Klasik Avrupa panjurları, mavi ve gri tonlarda boyanmış, belki de on yıllar boyunca, belki de yüzyıllar boyunca günlük yaşamın akışını gözlemlemiş pencereleri çerçeveleyerek, renklerin ve mimarinin büyüleyici etkileşimine tanık olur. Merak uyandıran dükkan tabelaları, süslü tasarımlarıyla gururla asılı, bu sokaklara karakter ve geçim kaynağı veren geleneksel el sanatlarını ve işleri sergiler.
Lambalar sessiz bekçiler olarak durur, akşam olduğunda yolun hafifçe aydınlatılmasını sağlayan sıcak bir ışık sunar. Burada dokular, anlatabilecekleri hikayeler kadar çeşitlidir, bina cephelerinin sertliğinden ayak altındaki düzgün taşlara kadar. Hatta dikkati çeken çıkıntılı pencereler bile, sahneye derinlik ve perspektif katan ayırt edici bir özellik olarak göze çarpar.
Bu, genellikle seyahat dergilerinin parlak sayfalarında pek sık yakalanmayan Zürih'in bir anıdır, ancak şehrin özünü gerçekten temsil eden bir anıdır: tarih sadece korunan bir şey değil, yaşanılan ve solunan bir şeydir, her köşe geçmişe bir kapıdır ve her tabela şehrin dayanıklı ruhunun bir tanığıdır.
