Bu sahnede, manzara sessiz bir dramaya dönüşüyor ve doğa, peşinde koşulan ve gerilim dolu bir hikaye sergiliyor. Soldaki kıvrılmış dal, yavaş ve kaçınılmaz bir ilerleyiş içinde, avını bekleyen yırtıcı bir yılan gibi kadraj boyunca uzanıyor. Bu sırada sağdaki yalnız ağaç, sonsuz savanaya meydan okurcasına eğilerek duruyor ve avı simgeliyor—yani, geniş bozkırın ortasında yerini koruyan direniş sembolü. Ağacın tepesine tünemiş kuş, bu sonsuz kovalamacayı izleyen bir nöbetçi gibi, bu hareketsiz yüzleşmeye hayat katıyor. Yukarıdaki zengin mavi gökyüzü, aşağıdaki altın rengi çimenle zıtlık oluşturuyor ve bu kadim anlatıya etkileyici bir zemin hazırlıyor.